ატმოსფეროს გაჭუჭყიანება ძირითადად ხდება აზოტმჟვას წარმოების დროს მიღებული აზოტის ოქსიდებით. ტექნოლოგიური სქემით გათვალისწინებულია მათი გაუვნებელყოფა კატალიზური აღდგენით თავისუფალ აზოტამდე, მაგრამ ტექნოლოგიური რეჟიმის დარღვევა, აპარატურის ჰერმეტიზაციის ხარისხი, საიმედო აირდამჭერი და აირგამანეიტრალებელი მოწყობილობების უქონლობა განაპირობებენ აზოტის ოქსიდების მუდმივ გამოყოფას. იმავე მიზეზებით ხდება ატმოსფეროს გაუჭუჭყიანება ამიაკითა და ნახშირჟანგით.
ამ წარმოების ჩამდინარე წყლები შეიცავენ აზოტმჟავას, ამონიუმის იონებს, ციანიონებს, ნიტრიტებს, სულფატებს, ფენოლებს და ა.შ. მათი გაწმენდის საკითხი ძირითადად წყდება თბილისის-რუსთავის ბიოგაწმენდის სისტემებში ჩაშვებით, რაც ვერ ჩაითვლება გაწმენდის ოპტიმალურ მეთოდად. როგორც მსოფლიო პრაქტიკამ გვიჩვენა, მაღალი მინერალიზაციის მქონე ჩამდინარე წყლების შემთხვევაში ბიოგამწმენდი სისტემების მუშაობა მცირე ეფექტიანია, ამასთანავე იქმნება ნამუშევარი აქტიური ღამის შემდგომი უტილიზაციის პრობლემა, რომელსაც სასუქად იყენებენ სოფლის მეურნეობაში.
მყარი ნარჩენები-ეს ძირითადად ელექტროლიტური მანგანუმის დიოქსიდის წარმოების შლამები, რომლებიც შეიცავენ ნარჩენ მანგანუმს, რკინას, ნიკელს, ფოსფორს და სხვა ელემენტებს.ელეტროლიტური მანგანუმის დიოქსიდის წარმოების შლამებიდან მანგანუმის უტილიზაციის და მყარი ნარჩენების საშენი მასალების წარმოებაში გამოყენების შესაძლებლობებს იკვლევენ არაორგანული ქიმიის და ელქტროქიმიის ელექტროიდული მასალების ლაბორატორიაში.
