ვარსკვლავქვეშეთში ვით მთვარეული
ვინმე ეული ბნელში გზას ეძებს,
ფხიზლობს ყმაწვილი, თვალებს აცეცებს
მთვარის მიტკალში გამოხვეული.
თმაგაწეწილი ქალი შეშლილი
მწარედ შებღავის ფანჯრის რიკულებს,
მოსარკულ ტაზე შეყვარებულებს
არვინ ეგულვით ხელის შემშლელი…
მკვლელი ჩაღიმის ღვინის ზედაშეს,
დავრდომილთ სძაგრავთ სიკვდილის შიში,
მონაზონი კი ღმერთის მოშიში
მუხლებს იტყავებს ჯვარცმის წინაშე.
თვლემს დედა, მღერის თან ნება-ნება,
გრძნობს ბავშვი ღამეს და იყურება
მართალ თვალებით. კახპა თავნება
საროსკიპოში სიცილით კვდება.
სარდაფში ქონის სანთელი ბოლავს,
მკვდარი კედელზე მიაჭეჭყს ნამწვავს
და მოქირქილე სიჩუმეს ხატავს,
მძინარე ძილში რაღაცას ბოდავს.
გეორგ თრაქლი
თარგმნა მიხო ბეროშვილმა