წელსაც ხომ გავძელ უშენოდ
ლექსო, ეულო, შენ გამახსენე, თუშეთის ღამე და ზმანებანი. ალქაჯნი კლდეში წლაპავდნენ ენებს და ზანზარებდა სახეოს მთანი. მთვარის სხივებზე ისხდნენ ორბები, რძე იღვრებოდა თავქვე გოდებით, ხევი გარბოდა თავქვე გოდებით, ზვირთზე შემჯდარი ჭინკა მღეროდა. დააცეცებდა სიბნელე ცაცებს, დაბარბაცებდა თვალდალიბრული, სიო აგებდა ნისლების ფაცერს, ქარი კი ხევდა გაშმაგებული. ბაშტიდან ხართა ისმოდა ფშვენა, შეიზმუვლებდა სიზმარში ფური, დაღლილი ღამე მთებს … Read more