იყო დრო, როცა ადამიანი სამყაროს ყველაზე ღრმა საიდუმლოებებს ეძიებდა. ღამეები, ცისარტყელის ფერებად გაბნეული ვარსკვლავების შუქით გაჯერებული, სავსე იყო უცნობი ძალებითა და მოუხელთებელი მისტერიით. სწორედ ასეთმა სამყარომ უბიძგა ალქიმიკოსებს დიდი საიდუმლოს ამოხსნისკენ — ფილოსოფიური ქვის აღმოჩენისკენ, რომელიც ყველაფრის შეცვლის ძალას ატარებდა.
ლეგენდის მიხედვით, ფილოსოფიური ქვა უბრალო ქვა არ იყო. ეს იყო საოცარი ელექსირი, რომელსაც შეეძლო უსიცოცხლო მეტალი ოქროდ გარდაექმნა და ადამიანის სხეული სნეულებისგან გაეთავისუფლებინა. ზოგი ამბობდა, რომ ის ადამიანს უკვდავებას აძლევდა, მარადიულ სიბრძნეს და დედამიწაზე ღვთაებრივ არსებად აქცევდა.
მთელ მსოფლიოს გადაეფინა ბრძენთა უხილავი ქსელი — ადამიანების, რომლებიც თავიანთ სიცოცხლეს უძღვნიდნენ ამ მისტიკური ნივთიერების აღმოჩენას.
ძველ ეგვიპტეში, საბერძნეთსა და ჩინეთში ალქიმიკოსები გამუდმებით ცდილობდნენ მიეგნოთ იმ საიდუმლო ფორმულისთვის, რომელიც სამყაროს დაფარულ კანონებს გაამჟღავნებდა.
მერკური, გოგირდი და მარილი — სამი ძირითადი ელემენტი იყო, რომლებიც, მათი რწმენით, ფილოსოფიური ქვის საფუძველს წარმოადგენდა. ყველა ძველ ტექსტში იშიფრებოდა საიდუმლო კოდები, რთული სიმბოლოები და გონებამახვილობით გაჯერებული გამოცანები, რომლებსაც მხოლოდ ყველაზე გამჭრიახი მოაზროვნეები თუ ჩაწვდებოდნენ.
ლეგენდების მიხედვით, ფრანგმა ალქიმიკოსმა ნიკოლა ფლამელმა საბოლოოდ ამოხსნა დიდი საიდუმლო. ამბობდნენ, რომ მან აღმოაჩინა ფორმულა, რომელსაც ნებისმიერი ლითონის ოქროდ გადაქცევა შეეძლო და მასთან ერთად უკვდავების საიდუმლოც მოიპოვა. საუკუნეები გავიდა და ამბობენ რომ ფლამელი და მისი ცოლი დღემდე ცოცხლები არიან — მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში მოუსვენრად მოგზაურობენ და თავიანთი საიდუმლოს გამხელას არ ჩქარობენ.
ნიკოლა ფლამელი ალქიმიკოსი არ იყო. მან შემთხვევით შეიძინა წიგნი, რომელიც შეიცავდა ალქიმიის საიდუმლო ფორმულებს. ეს წიგნი სახელად „კიმიაში წიგნი“ (ან „კანონიკური ქიმია“) საკმაოდ ძველ ხელნაწერებში იყო ჩაწერილი. წიგნში მოცემული ფორმულები საიდუმლო და მძლავრი იყო, რომ ბევრმა ისტორიკოსმა და მეცნიერმა არაერთხელ განაცხადა, რომ ისინი ნამდვილად ეხებოდა ფილოსოფიური ქვის არსს.
ისტორიულად ვერ ვამტკიცებთ, რომ ნიკოლა ფლამელმა სინამდვილეში მიაღწია ფილოსოფიური ქვის შექმნას, თუმცა მისი ამბავი და ლეგენდა მაინც ცოცხლობს.
დღემდე არსებობს რწმენა, რომ ფლამელი და მისი ცოლი, პერენელი, ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან და აკვირდებიან იმ სამყაროს, სადაც ფილოსოფიური ქვის საიდუმლო იმალება.
ფლამელის სახელი მხოლოდ ალქიმიას არ უკავშირდება; ის გახდა არა მარტო მისტიკური ფიგურა, არამედ კულტურისა და ლიტერატურის მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომელიც მუდმივად შთაგონებას აძლევს წიგნებს, ფილმებს და სხვა მნიშვნელოვანი ხელოვნების ქმნილებებს.
მეცნიერება და ჯადოსნური ქვა
დღეს ფილოსოფიური ქვა მხოლოდ მითოლოგიად ითვლება, თუმცა ის სიმბოლოდ იქცა — მარადიული ცოდნისა და ტრანსფორმაციის ხატად. თანამედროვე მეცნიერება აღიარებს, რომ ქიმიასა და ფიზიკაში იმალება ძალა, რომელიც ოდესღაც ჯადოსნობად ითვლებოდა.
ფილოსოფიური ქვა არასოდეს ყოფილა მხოლოდ ოქრო. ის თავად ცვლილებაა — შესაძლებლობა, რომ საკუთარი თავი სრულყო, სული გაანათლო და სამყაროს საიდუმლოებებს შეეხო.
იქნებ ეს ქვა სულაც არ არის ნივთი, რომელსაც ხელით შეეხები. იქნებ ის ცოდნაა, რომელიც ჭეშმარიტებასთან მიგვიყვანს.
ავტორი: ელენე შენგელია